به گزارش نودادامروز، مریم بالوی فیلی در یادداشتی نوشت: رسانه ها باید نقدی را بیان کنند که خیر یا مصلحتی در آن باشد و رسانه جایگاه اطلاع رسانی و نقد منصفانه است نه جای پرخاشگری و تولید نفرت و مرز رسانه مدنی باید مشخص باشد. در جامعه مدنی ادب، مدارا و منطق معیار حرکت است. این جامعه نفرت پراکنی نمی کند. نقد می کند اما با منطق و انصاف و این سبب می شود رسانه توسعه یابد.

خبرنگار باید شأنیت پرسشگری را پاس بدارد، هم بجای آنکه در مقام یک متخصص و …اظهارنظرکند صرفا می بایست رسالت حرفه ای خود که طرح پرسش است را انجام بدهد چراکه هدف از طرح پرسش، ایجاد زمینه پاسخگویی و تبیین موضوعات است.

رسانه ای که تولید فکر کند می تواند تاثیرگذار باشد. اگرچه ظرف پنج سال گذشته به دلیل گسترش شبکه های مجازی دشواری هایی برای رسانه های سنتی ایجاد شد اما علی رغم این دشواری ها اگر رسانه های سنتی به رسالت های حرفه ای خود از جمله نقادی به درستی عمل کنند، هنوز هم می توانند در جهت هدایت افکار عمومی و اصلاح امور مختلف تاثیرگذار باشند.

رهبر انقلاب نیز بارها بر اهمیت عنصر نقد در رسانه ها تاکید داشته اند زیرا اگر نقد صحیح رسانه ای در یک جامعه وجود داشته باشد و افراد مسئول در هر نهاد یا سازمانی بدانند که عملکردشان مورد ارزیابی قرار می گیرد، کمتر شاهد فساد خواهیم بود .

بر طبق توصیه حضرت علی (ع) در نهج البلاغه مبنی بر مرور کارهایمان در پایان هر روز برای آنکه بدانیم چه کار درست و چه کار نادرستی انجام داده ایم در نتیجه کارکرد نقد همین است. نقد یعنی مرور عملکردهایمان. نقد هدیه ای است که اگر از آن درست استفاده شود قدرتی معجزه گر در پاکسازی جامعه از اشتباهات دارد.

در حقیقت وظیفه اهالی رسانه اعتمادسازی، بسترسازی، برجسته سازی، فرهنگ سازی و تمدن سازی است. رسانه باید همواره در خدمت منافع ملی، غرور ملی، باور مردم و تعامل نه تقابل باشد. رسانه باید بتواند به وحدت ملی و ایجاد فضای شاداب در جامعه کمک کند و از چگونگی تاثیر مثبت بر افکار عمومی آگاه باشد.

رسانه با نقد «جریان»‌ها و «روند»‌های گذشته و حال جامعه، دست به کار «آینده نگاری» می‌شود و برای پرسش‌های مفروض شهروندان پاسخی قانع کننده می‌یابد و در این مسیر، حرکت دموکراتیک جامعه را جهت دهی و تسهیل می‌کند.

در یک تقسیم بندی کلی، نقد به «نقد منفی»، «نقد سازنده» و «نقد مخرب» تقسیم می‌شود. نقد منفی یعنی اعلام اعتراض به چیزی، فقط با این هدف که نشان دهیم آن چیز اشتباه، نادرست، غلط، بی معنا، مورد اعتراض یا بدنام است. نقد سازنده، ضمن احترام گذاشتن به هدف یک کار، «رویکردی جایگزین» را پیشنهاد می‌کند. در این حالت، نقد کردن الزاماً به معنای «اشتباه شمردن» نیست. بلکه اعلام می‌شود همان هدف را می‌توان از راه دیگری، و به شکلی بهتر محقق کرد. هدف نقد مخرب هم، «نابودکردن» طرف مقابل است و تلاش می‌کند دیدگاه مقابل را بی اعتبار و بی ارزش نشان دهد.

برای یک «نقد خوب»، تلفیق نقد «منفی» و «سازنده» ضرورت دارد و در حقیقت فیض عادلانه در نقد مصلحانه است، به این شکل که رسانه‌ها موظف هستند «کاستی ها» را بیان کنند و در عین حال مسئولیت دارند با پیشنهاد رویکردهای بدیل، زمینه ساز به‌روزرسانی و ارتقای جامعه هدف شوند در مقابل نقد مصلحانه متأسفانه ممکن است برخی با سوگیری و منافع شخصی یا گروهی اقدام به نقد بکنند که این نقد هم می تواند آسیب های خود را داشته باشد.

در پایان می توان گفت رسانه پلی بین تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران با عموم مردم و مخاطبان است و وظیفه دارد آسیب‌های موجود را از عینیت، میدان بیرونی و حوزه خبری دریافت کند و علاوه بر نقد سیاست‌ها و عملکردها، به مخاطبان و عموم مردم آموزش دهد. بنابراین از رسانه باید در حد قطعه‌ای از این پازل باشد؛ آن هم در چهارچوبی که بپذیریم رسانه رکن چهارم، ناظر و انتقادی است و در عین حال رکن آموزشی و اطلاع‌رسانی نیز است. وظیفه رسانه نقد کردن است تا جایی که بتواند مقابل سیاست غلط بایستد و اما مصلحانه و کاملا بی طرف تا در آن همه عامه مردم از آن سود و فیض ببرند.