به گزارش نودادامروز، مریم بالوی فیلی در یادداشتی نوشت: کاهش امید، اعتماد و عزت نفس از اهداف دشمن در تضعیف کشور‌های محور مقاومت و مردم این جبهه است.

چیزی که باید همواره نسبت به آن هشیار بود و در این هشیاری بسیج در خط مقدم قرار دارد، چون چشم همه آزادگان جهان و بیش از همه جریان مقاومت به این پیشقراولان امیدآفرینی دوخته شده است.

رهبر حکیم انقلاب در این باره می‌فرمایند: «من با ناامید شدن به‌شدت مخالفم؛ در مقابل مشکلات اگر بنا بود ناامید بشویم، نسل‌های قبل اصلاً حرکتشان متوقف می‌شد و ما امروز باز در همان دوران طاغوت و انجماد و عقب‌ماندگی وابستگی و فساد بودیم. ناامید نباید شد؛ ناامیدی سم است؛ این را بدانید. هیچ بهانه‌ای مجوز ناامیدی نمی‌شود».

وقتی افراد جامعه امیدوار باشند همه ظرفیت های فردی و ظرفیت های جامعه رشد می کند و نیز بستر مشارکت اجتماعی در آن جامعه شکل می گیرد و افزایش می یابد در همه جای دنیا مشارکت موتور محرکه جامعه است در مشارکت اعتماد هم است، با وجود این دو مولفه، سرمایه اجتماعی هم طبیعتا بالاتر خواهد بود. و اینها نسبت مستقیم با هم دارند؛ در جامعه ای که سرمایه اجتماعی بالا باشد، طبیعتا امید به آینده بیشتر خواهد بود.

چه سرمایه گذاری بیشتر از این که ما بتوانیم امید را در جامعه افزایش بدهیم. در جامعه ای که امید نباشد افسردگی، هرج و مرج، بی تفاوتی است. در آن جامعه نشاط نیست. البته عکس این هم است جامعه ای که امیدوار است، نشاط و رضایت بالاتری دارد. ابعاد سلامت چه روانی و چه اجتماعی بالاتر خواهد بود. به همین دلیل یکی از انتظاراتی که از دولت هاست امید در دل مردم از بین نرود. امید که از بین برود یاس و ناامیدی جایگزین می شود در جامعه ناامید مردم مایوس اند، در این جامعه اعتماد نخواهد بود و فاصله بین ملت و دولت در چنین جوامعی افزایش پیدا می کند. افزایش این فاصله تاثیر منفی روی امنیت جامعه می گذارد. اگر امید نباشد خشونت و … جای امید را می گیرد.

اگر نقاط ضعفی هم در جامعه می‌بینیم باید برای حل آن مشکلات تلاش کنیم و اقدامات امیدوارکننده را افزایش دهیم. جایی که امید هست خلاقیت و نوآوری افزایش می یابد. افراد زمانی خلاقانه عمل می‌کنند که امید داشته باشند.

به همین دلیل امید برای پیشرفت های فردی و اجتماعی لازم است و می توان گفت امید انگیزه تحرک و پویایی برای رسیدن به آینده ای بهتر است تا آینده ای بهتر از امروز در سرنوشت افراد رقم بخورد. و این خود باعث طراوت بخشیدن به زندگی افراد می شود و این یعنی نشاط اجتماعی؛ و نشاط اجتماعی باعث از بین رفتن سستی ها می شود. زمانی‌که مردم یک اجتماع نسبت به آینده امیدوار باشند، رضایت از زندگی افزایش می‌یابد و احساس رضایت خود باعث تغییر و تحول مثبت در جامعه می شود.

زمانی که در زندگی اجتماعی شخصی یا در محیط‌ کاری هدف گذاری کنیم و احتمال تحقق آن یا دسترسی به آن اهداف بیشتر شود امید اجتماعی رشد خواهد کرد و خود این مسئله باعث رضایتمندی افراد از زندگی می شود.

در پایان می توان نتیجه گرفت فعالیت های بسیار زیادی در روستاهای بخش مرکزی و در دولت ها انجام شده که عمدتا دیده نشده و اطلاع رسانی این فعالیت ها توسط رسانه ها باعث امید آفرینی در جامعه و اقشار مختلف جای جای ایران خواهد شد.